|
||||||||
Op ‘Cadillac Walk’ doet gitarist Jay Willie het samen met mondharmonicaspeler James Montgomery. Jay Willie is de zanger, gitarist en frontman van de Jay Willie Blues Band (JWBB), een blues/rock band uit Connecticut. De band bestaat uit muzikanten met uiteenlopende achtergronden maar met eenzelfde passie voor muziek. Anno 2018 waren Jay Willie en Bob Callahan de gitaristen, Steve Clark de bassist, Bobby T Torello de drummer en Teddy Yakush de harmonicaspeler/ saxofonist van de JWBB. Jay Willie vond zijn inspiratie door te luisteren naar Muddy Waters, Roy Buchanan, Ry Cooder en B.B. King. Zijn grote voorbeeld als gitarist is echter Johnny Winter (1944-2014) en dat is ook goed te horen in Jay Willie’s slidespel. En het lijkt bijna geen toeval dat aanvankelijk de ritmesectie van de JWBB bestond uit twee voormalige begeleiders van Winter namelijk bassist Tommy Shannon en drummer Bobby T Torello. Jay Willie debuteerde in 2010 met ‘The Reel Deal’ en bracht ondertussen al zes albums uit. Vanaf 2013 volgden ‘New York Minute’ (2013), 'Rumblin’ & Slidin’’ (2014), ‘Johnny’s Juke Joint’ (2015), ‘Hell on Wheels’ (2016) en ‘Jay Walkin’’ (2017). De bluesband rond James Montgomery wordt in Boston vaak in één adem met J. Geils (de frontman van de voormalige rockband) en Aerosmith genoemd. Voor zijn deal met Capricorn Records bracht Montgomery zes albums uit. Hij debuteerde met het ondertussen herwerkte en opnieuw uitgegeven album ‘First Time Out’ (1973). Bij de andere albums zijn ‘Montgomery Band’ (1976) dat goed scoorde in de Billboard, ‘Duck Fever’ (1978) dat opgenomen werd met leden van de David Letterman Band, ‘Live Trax’ (1983) met de Uptown Horns (de blazerssectie van de Rolling Stones) en ‘The Oven Is On’ (1991) de opvallende uitschieters. Montgomery brengt met zijn album ‘The James Montgomery Blues Band’ (2016) hulde aan een van zijn helden, de legendarische Paul Butterfield. Montgomery tourde met o.a. Aerosmith, Bonnie Raitt, Bruce Springsteen, the Allman Brothersen Steve Miller. Hij stond samen op het podium met o.a. B.B. King, Buddy Guy, John Lee Hooker, Jr. Wells, James Cotton, Bonnie Raitt, Greg Allman, Patti LaBelle en Mick Jagger. The James Montgomery (Blues) Band was de springplank voor artiesten als Billy Squire, Wayne Kramer (MC-5), Jeff Golub (Rod Stewart), Jim McCarty (Mitch Ryder & the Detroit Wheels), Nunzio Signore (Bo Diddley), Jeff Pevar (Ray Charles Orchestra, Crosby, Stills & Nash), Bobby Chouinard (Ted Nugent, Squire, Robert Gordon), Jeff Levine (Joe Cocker) en Tom Gambel (Aerosmith). ‘Cadillac Walk’ is een album met negen “eigen”, herwerkte versies van geselecteerde covers. Jay Willie deed deze oefening al eerder samen met Malorie Leogrande op zijn 2016-album ‘Hell on Wheels’. Met mondharmonica veteraan James Montgomery was deze out-of-the-box ook geen moeilijke opgave. Waarschijnlijk is de opener hier wel het meest succesvolle nummer. “Three Cool Cats” werd in 1989 bij Atco Records opgenomen door The Coasters op hun ‘The Ultimate Coasters’ album. Willie en Montgomery houden zich hier ook aan een getrouwe interpretatie van de Jerry Leiber en Mike Stoller-compositie uit 1958. Voor het Mink DeVille nummer “Cadillac Walk” (uitgegeven bij Capitol Records in 1977) is het tempo zowat het enige verschil. Ook nu wordt het inheemse basis blues sjabloon, dat frontman Willie DeVille herkende in de Moon Martin-compositie, zo weergegeven. Ze gooien het daarna over een wat meer eigen boeg met twee standaarden, die hun aandeel aan stilistische variaties in de afgelopen halve eeuw vaak hebben gezien.Dit lukte hen goed voor Jimmy Hughes’ “Neighbor” en het typische Rolling Stones’ nummer uit 1965, “(I Can't Get No) Satisfaction”. Otis Redding bewees al eerder dat tempowijzigingen niets aan de fundamentele essentie van de visie van Mick Jagger en Keith Richard doet. Omdat Montgomery opgroeide in Detroit, mag Tampa Red’s “Detroit Blues” uit 1945 hier (gezongen door James) zeker niet ontbreken. “Give Me One Reason” was een Tracy Chapman-hit in 1995 en “Montgomery Boogie” het enige origineel nummer op het album. Jay Willie schreef het nummer samen met bassist Paul Opalach. Er resten ons nog twee Johnny Winter-covers, “I'm Yours And I'm Hers” en “Mean Town Blues” over, die samen met “Eatin' Dry Onions” van harpist Willie Cobbs, om hier af te ronden. “Het was een plezier en een geweldige ervaring, om deze release samen met hem te maken", zei Jay Willie onder verwijzing naar Montgomery. Inderdaad, dit kunnen we, luisterend naar het resultaat, ‘Cadillac walk’, alleen maar beamen. “ Listening to the result, we can only confirm that ‘Cadillac Walk’ comes across as a great Jay Willie & James Montgomery experience… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Jay Willie (Blues Band*): |
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
